Przed rytuałem należy przygotować dwa zwoje. Jeden zawierać będzie imiona wszystkich członków, którzy są obecni przy rytuale. Możesz wpisać na nim ich kasty i stopnie. Drugi zwój zawiera imiona wszystkich tych, którzy są nieobecni, ale należą do grupy. Ich kasty i stopnie także mogą być wymienione.

Przed rytuałem powinien także być przygotowany kielich z winem. Niektórzy mogą chcieć dodać do wina krwi. Jeśli ktoś ze zgromadzenia nie może z jakiś powodów pić wina powinno się go zastąpić substytutem.

Wszyscy zbierają się w kręgu. Kapłan stoi w środku i tworzy świętą przestrzeń. Wszyscy obecni także to czynią. Kapłan zaczyna prowadzić kredo.

KREDO:
Rodziliśmy się wiele razy. Jesteśmy nieśmiertelni. Przez wieczność wędrujemy, poruszając się w rytm naszych wewnętrznych pływów. Jesteśmy aktywnymi pierwiastkami w pasywnym świecie.

Nieskończenie umieramy i rodzimy się ponownie, zmienni w niezmiennych latach. Poruszamy się od życia do życia zmieniając ciała jak odzież.

Nasza podróż jest zrozumieniem, a naszym kredo jest wiedza i mądrość. Jesteśmy katalizatorami, gdy zmieniamy siebie, dajemy upust potędze, która zmienia świat.

PROKLAMACJA:
To jest noc nieśmiertelnych gwiazd. Jest to noc kiedy Rodzina zbiera się by celebrować nasze starożytne więzi.

Nasze ścieżki są różne, ale droga, którą idziemy jest taka sama. Jesteśmy powiązani ze sobą podobnymi doświadczeniami i wspólnymi celami. Poszukujemy wzrostu i samopoznania i chcemy złączyć w jedno naszą wiedzę i doświadczenia z przeszłych tysiąca żyć.

Więzy ducha i więzy krwi trzymają nas razem, kiedy więc wracamy, życie po życiu w te same miejsca i określenia ducha. Niezależnie od okoliczności narodzin, znajdujemy się w każdym miejscu w każdym czasie i dzięki temu, możemy przywracać wciąż nasze starożytne, Rodzinne więzy.

WYCZYTYWANIE IMION:
Ci, którzy są obecni witamy was. Wzbogacacie tę noc waszą obecnością i my celebrujemy to, ze możecie być z nami. Witamy Cię. Błogosławimy Cię. Wypowiadamy twe imię:

(Kapłan wypowiada listę imion, poczynając od najstarszych członków opcjonalnie wypowiadając ich kastę i stopień. Każdy skłania głowę, kiedy usłyszy swoje imię i zastanawia się nad własnym związkiem z osobą, której imię właśnie wypowiedziano.)

A ci, którzy nie są obecni tej nocy: mimo, iż dystans i okoliczności nie pozwoliły wam przybyć na zgromadzenie, wiedzcie, że również jesteście witani. Odległość jest tylko rzeczą ciała, a nasze duchy mogą czuć was blisko.

Witamy Was. Błogosławimy Was. Wypowiadamy Wasze imiona:

(następuje czytanie imion nieobecnych, zaczynając od najstarszych.)

Bracia i Siostry, obecni i nieobecni, dajemy wam nasze błogosławieństwo i naszą miłość.

(Tu może być wstawione jakieś opcjonalne czytanie np. poezja, która nadaje piękna całemu rytuałowi).

Kapłan: Zebrani. Jesteśmy dziećmi ciemności; ciemności i nocy. Dziś jest nasza noc, najdłuższa noc roku. Szczyt Mrocznej Strony, kiedy nasze moce są najpotężniejsze. Misteria tego sezonu pulsują wraz z naszą krwią. Objawienie ciemności napełnia nasze serca, nadając moc naszym duszom.

(Kapłan podchodzi do wina i błogosławi je. Nalewa trochę do kielicha i trzyma go w górze nad głowami zgromadzonych. Jako sanguinariańska wersja tego rytu, każdy obecny może wkroplić troszkę swej krwi do wina zanim podzieli się ze społecznością.) Pij ze mną. Pij głębię nocy. Niechaj to wino symbolizuje nasze więzi krwi. Każdy z nas idzie swą własną samotną drogą, lecz noce takie jak ta przypominają nam, że nie jesteśmy sami. Mamy naszą indywidualną moc, lecz gdy ta moc upada, Rodzina ją wzmacnia. Ciemność wiąże nas, każdego do każdego, tak, iż nasza różnorodność staje się naszą siłą.

Celebrujmy naszą starożytną Rodzinę i dziękujmy za nasze niezerwane więzy:

Trwajmy razem w pokoju.
Cieszmy się każdym życiem, jakie dostajemy.
Przynośmy korzyści dla siebie nawzajem, byśmy byli lepsi,
I niech każdy z nas znajdzie innych w każdym czasie i każdym miejscu,
byśmy dzielili swą rodzinę i celebrowali nasze więzy.

(Kapłan pije z kielicha i podaje pierwszej osobie z lewej).

Gdy kielich dotrze do ciebie, wypowiedz głośno, jaką siłę przynosisz rodzinie, następnie wypowiedz, czym jest rodzina i co ona daje tobie. Wypij następnie z kielicha i podaj dalej.

(Kielich krąży dopóty, dopóki wszyscy z niego nie wypiją. Następnie wraca do Kapłana).

Kapłan:
Ciemność jest naszym dziedzictwem
ponieważ w pełni objawia światło
śmierć i destrukcja są w naszym zapisie
ponieważ brukują drogę zmianie.
Czujemy głód ducha
ponieważ mamy władzę ponad ciałem
I mamy moc nad życiem ludzkim
ponieważ nasze dusze rozpoznają Bezkres

(Kapłan pije z kielicha)

To jest Misterium, kim my jesteśmy: trzymajcie to w swych sercach i niech to natchnie was, każdego na swój sposób. Kiedy jesteś daleko od nas i czujesz się sam, wiedz, iż jesteśmy dla ciebie, popieramy cię i łączymy się w myśli i w duchu.

W ciemności i świetle.

Wszyscy: Na zawsze.